#مقام_امام_حسن_علیه السلام
بِسْمِ‏ اللَّهِ‏ الرَّحْمنِ‏ الرَّحِیم
بالاخره این آقایان یا اثر لقمۀ پدرشان بوده،
یا اثر شیر مادرشان بوده.
قضیۀ امام حسن قابل تصور نیست.
ما غفلت کردیم تا حالا،ان شاء الله باید بعد از این غیر از این شود.
امام حسن اگر کسی بخواهد بداند کیست، باید در همین مطلب فکر کند.
هیچ ملک مقربی نیست و هیچ پیغمبر مرسلی
الا این که از خدا استیذان می کند،
یعنی درخواست اذن می کند که خدا اذنش بدهد.
برای چه؟
برای زیارت سید الشهداء.
حالا آدم صفی الله،
نوح نجی الله،
ابراهیم خلیل الله،
موسی کلیم الله،
عیسی روح الله،
در انتظار اذن خداست برای زیارت سید الشهداء،
این عظمت امام حسین است.
آن وقت کسی که صد و بیست و چهار هزار پیغمبر آرزوی زیارت او را دارند،
خودش هر شب جمعه کارش این بود که برود به زیارت قبر امام حسن،
از اینجا باید فهمید چه خبر است؟
سید الشهداء جزء برنامه اش این بود،
تا در مدینه بود هر شب جمعه به زیار ت امام حسن مجتبی می رفت.
کسی که صد و بیست و چهار هزار پیغمبر در حسرت زیارت او هستند،
باز خود او زائر امام حسن است.
این است که کسانی که توفیق خدمت به حضرت مجتبی را پیدا کردند،
باید قدر این نعمت را بدانند.
اجر و مزد قابل تصور نیست،
شماها خسته شده اید، رنج کشده اید
اما برای چه کسی کار کردید؟
آمد بگذرد،
دید یک غلام سیاهی یک گردۀ نان دارد، یک سگی هم مقابلش.
یک لقمه از این نان را خودش می خورد و یک لقمه را به سگ می دهد.
حضرت ایستاد تا گردۀ نان تمام شد،
غلام را خواست،
فرمود: این رفتاری که کردی
که یک لقمه خودت خوردی و یک لقمه به این سگ دادی،
این رفتار از کجا بود؟
چه جور بین خودت و این سگ این گردۀ نان را قسمت کردی؟
گفت یابن رسول الله وقتی نگاه به چشمانش می کردم، حیا مرا گرفت.
آن شرمی که از چشم این حیوان کردم که نگاهش را به این گردۀ نان دوخته بود
باعث شد که من یک لقمه خودم بخورم،
یک لقمه به این سگ بدهم.
وقتی این کلمه را این غلام سیاه گفت،
حضرت قسمش داد.
فرمود: تو که هستی؟                                                                    برای ادامه مطلب به صفحه دوم بروید